Dear Kuyaamboi,
Itago mo na lamang po ako sa pangalang Ren, 28 years old at tubong sultan kudarat. Batid ng
nakararami sa aming lugar na may pagka-malambt po akong kumilos. Nais ko pong ibahagi ang aking
natatangis karanasan sa lalaking minsang nagpatibok na akingmura at malambot na puso.
Sisimulan ko ang aking kwento noong ako ay nag-aaral pa lamang sa elementarya. Masasabi ko na ang
kabataan ang pinakamasayang yugto ng ating buhay. Dahil wala kang iisipin kundi ang matulog
kumain at maglaro. Hindi mo kailangan isipin at pasanin ang masalimoot na realidad ng buhay.
Kuyaamboi noong bata pa ako ay palasging sumasagi sa isipan ko kung makakapagtapos ba ako ng pag
aaral sa kolehiyo.
Noong kabataan ko ay umaga pa lamang pagkagising ko sa umaga ay sumasalok na ako ng tubig sa
poso na medyo may kalayuan sa aming bahay habang ako ay nagsasaing ng bigas na mais.Pagkatapos
ay maliligo upang makapag ayos at makapaghanda sa pagpasuk sa school. Kapag Luto na ang sinaing
ay tatakbo ako sa labas ng bahay at kukuha ng dahon ng saging. Yun kasi ang aking ginagawang
baunan ng kanin tapos aking ibabalot sa celophane. Noon ay dalawang pirasong notebook lamang ang
laman ng aking bag dahil na rin sa kahirapan ng buhay. Minsan pa nga ay pumapasuk ako na wlang
tsinelas at kadalasan ay nanghihingi ng papel sa kaklase kapag may exam.
Mahirap lang kami pero kinakaya ko yun dahil alam ko na pagsubok ito at realidad ng buhay. Kapag
tanghali naman ay bumibili ako ng tuyo at yun ang aking inu-ulam sa aking baon na kanin. Masrap na
yun para sa akin basta ang mahalaga ay kumakain ng tatlong beses sa isang araw.
At Grade 5 ay doon nagsimulang tumibok ang aking malambot na puso kuyaamboi. Batid ko na puppy
love lang yun dahil sa ganung edad na sampung taong gulang ay napakabata ko pa para magka crush.
Meron akong kapatid na babae kuyaamboi, Noong araw ng kasal nya ay hindi ako sumama sa
simbahan para masaksihan ang kasal, bagkus ay naiwan na lamang ako sa bahay at tumulong sa mga
paglilinis habang sila ay busy sa simabahan. Ang aming bahay nga pala ay nasa looban. Inutusan ako
na sunduin ang ibang mga bisita sa labasan para madali nilang matunton ang aming bahay.
Habang naglalakad ako papuntang labasan ay nakasalubong ko ang ilang myembro ng pamilya ng
mapapangasawa ni ate. Isang binatilyo ay umagaw sa aking pansin. Matipuno, maputi, gwapo at may
mapupulang labi. Para syang korean kuyaamboi lalo na at singkit ang kanyang mga mata. Sya si
Ronron, ang bunsong kapatid ng aking bayaw na mapapangasawa ng ate ko. Mga bata pa lang kami
noon siguro ay nasa labing isa na ako noon at si Ronron naman ay trese.Dalawang taon lamang ang
agwat ng edad namin.
Napakabait ni Ronron sakin, friendly kahit alam nya na may pagkamalambot ako. Pagkatapos ng araw
ng kasal kuyaamboi ay nagpasya ng umuwi ang pamilya ni bayaw. Natuwa ako ng malaman ko na
iiwan nila si Ronron sa amin. Wala pang bahay sina ate at bayaw noon kaya nagpasya silang sumulok
muna sa amin. Dahil wala naman kaming extrang kwarto para sa mga bisita ay nagpasya sila na tabi na
lamang kami sa higaan ni Ronron kapag matutulog . Sang ayon naman si Ronron sa magkatabi kaming
matulog kahit alam nya na malambot ako. Lumipas ang taon at magkatabi pa rin kami matulog, may
mga pagkakataon na kapag malamig at nagyayakapan kaming dalawa at wala naman malisya sa amin
yun. Sa kalaunan, isang gabi ay naramdaman ko na parang iba ang higpit ng yakap noon no Ronron.
Sinbukan kong kumawala pero mahigpit talaga ang pagkakahawak nya sa aking beywang. Humarap
ako sa kanya at pinagmasdan ang napaka amo at makinis nyang mukha. Tumitig rin sya sa akin at
bahagyang ngumiti. Nguti na may pang aakit. Pinikit ko na lang ang mga mata ko dahil bigla akong
nakaramdam ng hiya sa ghinagawa nya. Pagkapikit ko ay bigla nya akong hinila at siniil ng maalab na
halik sa aking labi. Pagkatapos ay bumulong sya ng mahinang I LOVE YOU. Sa mga oras na yun
kuyaamboi ay hindi ako nakapag reak dahil gulat na gulat ako sa mga nangyayare. Ang lalaking crush
ko noon ay may lihim na palang pagmamahal sa akin. Alam kong straight guys sya pero hindi talaga
ako makapaniwala na mahal ako ng kapatid ng aking bayaw.
Nung gabing yun ay di maalis alis sa isip ko ang mga ginawa sa akin ni Ronron. Si Ronron nga pala ay
hindi na nagpatuloy sa high school dahil broken family sila dahil na rin sa kahirapan at kakapusan ng
pera. Nung sumapit na naman ang gabi at magkatabi na naman kaming natulog ay hindi ko maiwasan
mailang sa kanya. Gaya ng inaasahan ko, pagsapit ng hating gabi ay muli na naman nya akong
hinalikan kuyaamboi. Humahalik sya sa aking leeg at sa pagkakataong yun ay may parang bagay na
may buhay akong nararamdaman na tumutusok tusok sa aking likuran. Hinawakan nya ang aking
kamay at ipinatong nya sa ibabaw ng kanyang pops na nabubuhay. Nasalat ko ang paninigas nito at
dahil dun ay napagtanto ko na may kalusugan ang kanyang pops.
Babawiin ko sana ang kamay ko pero sa loob loob ko ay gusto ko na hinahawan yun dahil matagal ko
na syang crush at pantasya. Yun ang unang pagkakataon na nakahawak ako ng pops ng iba. Nang mga
oras na yun ay hindi ko na alam ang gagawen ko dahil wala pa akong alam sa mga ganoong bagay.
Kuyaamboi may nangyare nga sa amin ni Ronron ng gabing yun. Basta ang alam ko ay mahal na ako ni
Ronron at mahal ko na rin sya. Walang sinuman ang nakaalam ng kung ano ang namamagitan sa amin
ni Ronron. Pagka-umaga ay sobrang sakit ng katawan ko na parang nabugbog, pakiramdam ko ay may
kung anong napunit sa aking pagkalalaki, Di ko na lang ipinahalata na di ako masyadong makatayo at
makalakad ng maayos. Dahil nga sa malaki at malusog ang pops ni Ronron.
Halos gabi gabing may nangyayare sa amin ni Ronron kuyaamboi. Sa mura kong edad ay maaga kung
naranasan ang makamundong gawaen. Gabi gabi kaming nagpapaligaya sa aming katawan. Lumipas pa
ang mga taon kuyaamboi pero magkatabi pa rin kaming matulog sa iisang higaan. Minsan naman ay
doon sya nakikitulog sa bahay nila bayaw. Meron na nga palang bahay sina ate at bayaw na di naman
kalayuan sa aming bahay.
Hanggang sa nagkaroon na ng trabaho si ronron sa bukid. Nagtatanim ng mais palay at mani. Masipag
na tao si Ronron kuyaamboi, kalaunan ay nagtrabaho sya bilang isang laborer o taga karga ng mga sako
ng mais sa amo ng aking mga magulang. Noong kabataan nga pala ni Ronron ay nahulog sya sa bangin
sa kadahilanang hinabol sya ng ahas. Dahilan yun para mahulog sya at nagkaroon sya ng maliit na
bukol sa kanyang leeg. Kahit malalaki na kami ay may mga oras talaga na magkatabi pa rin kaming
matulog at halos gabi gabi at paulit ulit ang nangyayare sa amin. Hindi naman ako makatanggi sa nais
nya dahil nga mahal ko sya at sobrang gwapo nya para sa akin.
Kuyaamboi noong nagbinata na talaga kami ay humiwalay na ng tirahan si Ronron, Gumawa sya ng
sarili nyang maliit na kubo na hindi naman kalayuan sa amin. Paminsan-minsan ay dinadalaw ko sya
dahil nagttxt sya na namimiz nya ang aming nakagawiang pagniniig. Lumipas pa ang mga panahon ay
may nakilalang babae si Ronron. Nagustuhan nya ito at kalaunan ay inaya nyang magpakasal. Pati ang
buong pamilya ay kasamang namanhikan sa babaeng gustong pakasalan ni Ronron. Sobra akong nasaktan ng mga panahon na yun kuyaamboi. May mga araw na lihim akong tumatangis dahil ang
lalaking nagpatibok ng aking puso ay ikakasal na sa iba. Pagkatapos ng pamamanhikan ay umuwio na
ang mga magulang ko. Ngunit nagulat ako na kasama nilang umuwi si ronron. Sabi nila ay hindi
sumipot ang babae sa araw ng pamamanhikan kuyaamboi, naglayas ito dahil ayaw pa palang mag
asawa. Masaya ako sa nangyare pero kitang kita ko ang lungkot sa mukha ni Ronron.
Makalipas ang ilang linggo ay bumalik sa pagtatrabaho bilang laborer sa maisan si Ronron. Mag-isa pa
rin sya na naninirahan sa kanyang maliit na kubo. Isang araw ay naisipan kong dumaan sa kubo nya.
Pagpasuk ko sa loob ay agad nyang isinara ang pinto ng kubo at siniil nya ako ng halik. Maalab at nag
aapoy ang kanyang mga labi na pawang sabik na sabik. Habang ginagawa namin yun ay bumubulong
sya na mahal na mahal nya ako at mas masarap pa raw ako keysa sa babae. At muli nag alab ang aming
init ng katawan. Buong puso kong inialay sa kanya ang aking katawan.
Makalipas ang isang taon ay nagtrabaho naman si Ronron sa bayan Namasukan sya dun bilang taga
litson ng manok. Nalaman namin na yung bukol nya sa leeg ay lumaki. Bukol na sanhi ng
pagkakahulog nya sa bangin. Pinatigil na muna namin sya sa pagtatrabaho at dinala sya sa ospital.
Niresetahan sya ng gamot ng doctor at pinagpahinga na lang muna sa kanyang kubo. Sa di malamang
dahil kuyaamboi ay dumami ang bukol sa kanyang leeg na umabot na sa anim. Hanggang sa kalaunan
ay namayat sya dahil sa kanyang mga bukol. Ako naman ay nagttrabaho at sa hapon ay sa kubo ni
Ronron ako umuuwi para alagaan sya.
Sa umaga ay ipinaglalaga ko sya ng dahon ng bayabas at banaba. At syang ipinaiinom ko sa kanya.
Bente dos na sya noon at ako naman ay bente. Nasa tamang edad na kami noon kaya ako wala na
kaming pakialam sa kung ano man ang iisipin ng tao tungkol sa amin. Isa na rin siguro sa dahilan ang
stress si ronron kaya namayat sya ng lubusan. Lumuhod sya at nagdasal na sana ay gumaling sya at
magkaroon pa ng mahabang buhay.
Makalips ang ilang araw ay pumtok ang mga bukol sa kanyang leeg. Nagpasalamat kami na baka yun
na ang umppisa ng paggaling nya. Lumipas pa ang mga araw ay hindi na makatayo si Ronron dahil
ang mga bukol ay naging cancer na. Gusto kong umiyak pero nagpakatatag ako dahil huli na ang lahat.
NOVEMBER02 2016 ay dumaan ako kina ate at nakita kong andun si Ronron. Sabi nya ay ipanguha
ko raw sya ng bunga ng banana dahil gusto nyang kumain ng bunga. Agad ko syang ipinanguha at
masaya ako dahil alam kong makakain na sya.
Habang kumukuha ako ng bunga ng banaba sa di kalayuan ay narinig ko ang malakas na sigaw ni ate.
Pumapalahaw si ate na wala na daw ang pinakamamahl kong si Ronron. Si ronron na nagparamdam sa
akin ng tunay na pagmamahal, Si ronrron na nag iisang lalaki sa buhay ko. Para akong pinagsakloban
ng langit at lupa sa mga narinig ko.
Kahit narinig kong wala ng hininga si ronron ay dinala ko pa rin ang mga bunga ng banaba na aking
kinuha. Yun kasi ang huling hiling nya kaya kailangan ko pa rin madala sa kanya. Kahit noong nasa
kabaong na sya ay itinabi ko sa kanya ang mga bunga. Matagal akong nagluksa at nalungkot. Di ko
mapigilan ang pag agos ng mga luha sa aking mga mata. Di ko matanggap na wala na ang lalaking
pagpadama sa akin ng wagas na pagmamahal.
May mga gabi na napapanaginipan ko sya. Sa aking panaginip ay Hinahabol nya ako kuyaamboi. Para
kaming nasa paraiso na naghahabulan. Hanggang sa ngayon ay masakit pa rin sa aking kalooban at di
ko napipigilan ang sarili ko na maluha kapag sya ay aking naa-alala. Hanggang dito na lamang ang aking maikling liham kuyaamboi.
Nagpapasalamat.
REN
Send your story:
dearkuyaamboi@gmail.com
No comments:
Post a Comment