CRIMINOLOGY NG FEU

 Magandang araw sa mga ginigiliw kong tagapakinig. Dumako na naman tayo sa natatanging liham at

karanasan ng ating letter ssender na itatago na lang natin sa pangalang Daniel.

Dear kuyaamboi, Sumulat ako sayo dahil nais kong ibahagi ang aking natatanging karanasan sa

lalaking nakilala ko sa Luneta Park sa maynila. Ang aking kwento ay nangyare noong ako ay

nagtatrabaho sa isang pabrika na malapit lamang sa United Nation Avenue. 

Taong 2011 ay nasa edad

bente ako ng mga panahong yun. Alas kwatro pa lamang ng umaga ay umaalis na ako ng bahay. May

kalayuan ang aking inuuwian sa Valenzuela City. Maaga akong umaalis upang maabutan ko ang unang

byahe ng tren. Pero kahit agahan ko ay npakahaba na agad ng pila sa baba ng lrt sa monumento station.

Isang umaga ay hindi ako umabot sa unang byahe ng tren. Napakaraming tao at makikipagbalyahan ka

talaga para makakuha ng pwesto. Kailanagn ay nakalagay sa harapan ang iyong bag para iwas sa mga

mandurukot. Nakasakay ako ng pangalawang nyahe at sobrang siksikan sa loob ng tren. Halos

nagkakadikitan na ang mga maseselang parte ng katawan ng mga pasahero sa sobrang sikip sa loob ng

tren. Kung ikaw ay maarte ay hindi ka nababagay sumakay sa ganitong klase ng pampublikong

sasakyan. 15 Pesos pa lamang ang pamasahe noon mula monumento hanggang baclaran station.

Pagbaba ko ng United Nation station ay lakad takbo ang ginawa ko. Mahigpit kasi sa late policy ang

company. Kahit 1 minuto ka lamang ma-late ay di ka na makakapasuk ng gate. 6:02 na ng dumating

ako sa gate. Nag dahilan ako sa guard na sobbrang traffic kaya na-late ako ng 2 minutes pero ayaw

talaga akong papasukin. Ang sabi ay tumawag na lamang ako sa opisina. Wala akong nagawa kundi

ang umuwi na lamang. Nanghihinayang ako sa nasayang na oras at effort ko. Habang naglalakad ako

pabalik sa stasyon ng tren ay nag-iisip ako kung saan at ano ang ggagawen ko ngayong maghapon.

Magnda ang sikat ng araw ng arawa na iyon. Total ay wala naman akong gagawen ay nagpasya na

lamang akong tumambay at magpalipas ng oiras sa Luneta. Yun ang unang beses na makakapunta ako

ng Luneta Park. Sa araw araw na pagpasuk ko sa trabaho ay natatanaw ko lamang ito sa bintana ng

tren. Dahil napagod ako sa paglalakad ay umupo muna ako sa isang upuan. Pinagmasdan ko ang ganda

ng paligid. Napansin ko na madaming pulubi ang natutulog sa latag na karton. Naglakad-lakad ako

patungo sa bandang bahagi ng ocean park. May mga nakasalubong akong nag-eehersisyo,

nagjojogging, mga studyante at mga matatandang bading.Iba ang kutob ko sa lugar na iyon.

Pakiram,dam ko ay madaming predator. Karamihan sa mga nakakasalubong ko ay kumikindat. Kindat

na iba ang nais ipahiwatig. Ang iba ang nagbabasa pa ng kanilang labi at titig na titig para makuha ang

aking atensyon. May mga bortang nakasuot ng shorts at panay ang hawak sa kanilang maselang bahagi.

Pakiramdam ko ay hindi ako safe sa lugar na yun. Dumako ako sa may chinese garden. Nagbayad ako

ng 15 pesos na entrance fee at pumasuk ako sa loob. Tahimik sa loob ng garden. Matataas ang mga

puno at halaman. Humiga ako sa isang mahabang upuan. Ipinikit ko ang aking mga mata. Nakaidlip

ako dahil na rin sa maaga ako nagising kanina para pumasuk sa trabaho. Naalimpungatan ako dahil

naramdaman ko na may kumakapa sa aking maselang bahagi. Pagbukas ng mata ko ay bumungad sa

akin ang isang lalaki. Moreno, katamtaman ang katawan at sa tantya ko ay nasa edad desi nuebe.

Ngumiti sya at tinanong ako kung gusto ko daw magpahinga ay may alam syang lugar kung saan

pwede magpahinga ang dalawang lalaki. Di ko alam kung bakit napapayag nya ako na sumama sa

kanya. Ni hindi ko pa nga alam kung ano ang kanyang pangalan. Sumakay kami ng jeep papuntang

carriedo. Pumasuk kami sa isang mumurahing Lodge at may kalumaan. Nagbayad sya ng halagang 3

oras sa kahero. Pagpasuk namin sa kwarto ay sabay muna kaming naligo na gamit ay tabo at timba

dahil wala naman shower at tanging gripo lamang ang meron. Pagkatapos maligo ay sumampa na kami

sa kama. Walang aircon ang kwarto at tanging electric fan lamang ang meron. Sabi nya ay iamsahe nya

ako at pagkatapos ay sya naman ang imasahe ko. Sabi ko ay hindi naman ako marunong magmasahe.

Kahit anong klaseng haplos lamang daw ay pwede na. Sya pala si Aldrin, pulis ang tatay nya kaya pilit

din syang pinakuha ng kursong criminology. Lalaking lalaki ang hubog ng katawan nya, bumagay ang hubog ng kanyang katawan sa kanyang morenong kulay. Nagpalitan kami ng maalab na halik at

tuluyan na kaming nadarang sa init ng aming katawan. Nagbakbakan kami at nilamon ng kamunduhan.

Inupuan nya ang aking baril at pinasabog sa kanyang kaibuturan. Nang makaraos kami ay naghiwalay

ang aming katawan at sabay na tumitig sa kisame. “ Madami ka na bang dinala sa hotel na ito” Sabi

nya ay ako pa lamang ang kauna-unahan. Na-curious lamang daw sya kung ano ang pakiramdam ng

pakikipagniig sa kapwa Adan. Parang hindi ako naniwla sa mga sinabi nyang yun. Dahil ramdam ko na

buhasa na sya sa pakikipaglaban sa kapwa Adan. Bakit sa unang pagkakataon ay agad nyang inialay sa

akin ang kanyang pechay. Makalipas ang ilang minuto ay mabilis kaming nagbihis. Sabi nya ay

mauuna na syang lumabas para di kami mahalata ng mga taong nasa labas. Hindi ko na nakuha ang

kanyang contact number. Umuwi na agad ako ng bahay paglabas ko ng lodge na iyun. Makalipas ang 3

araw ay nakaramdam ako ng pananakit sa aking bandang puson. Hanggang umabot ang pananakit sa

aking maselang bahagi. Napansin ko na may lumalabas na likido sa aking pag-aari. Para itong acido

dahil nabubutas ang aking brief kapag nalalagyan nito.Noong una ay poara itong nana na kulay dilaw.

Opo kuyaamboi, nagkatulo ako. Natakot ako at inisip ko na baka mamatay na ako dahil dito. Natakot

akong magpatingin sa doctor. Nagresearch ako at nag self medication. Sabi nila ay uminom lang daw

ako ng amoxicilin at buko juice raw araw. May mga araw at gabi na di ako makalakad sa sobrang sakit.

Di ko mapigilan ang pag-discharge ng likido dahil kusa itong lumalabas. Dahil nga di ako nagpatingin

sa experto ay lalo itong lumala. Ang dating kulay dilaw na likido ay unti unting naging kulay berde.

Namayat ako sa sobrang stress at nawalan ako ng ganang kumain. Tatlong buwan akong nagtiis sa sakit

na gonorea. Akala ko ay yun na ang katapusan ng buhay ko. Nagpapasalamat ako sa Dios at gumaling

ako kahit hindi nagpatingin sa doctor. Sana po ay kapulutan nyo ng aral ang aking maikling kwento.

Nagpapasalamat.

Daniel.

VFull Video: https://youtu.be/ZDJWaB03ABM?si=aLA7mQEQRVKKvtY2